Хітры вол
Хітры вол — «Беларускія народныя казкі».
Пайшоў вол сена касіць. Косіць, завіхаецца, на неба паглядае: ці не відаць адкуль хмары? «За пагоду, — думае, — сена насушу, стог скідаю, тады і зіма не страшна». Ідзе воўк. Загледзеўся на вала.
Пятрушка
Пятрушка — «Беларускія народныя казкі».
Жыў на свеце адзін пан. Вялікі быў у яго маёнтак, і шмат меў ён усялякага дабра. Але найбольш з усяго свайго багацця любіў пан сабаку-ганчака. Хітры гэта быў сабака — ну, як чалавек, не раўняючы.
Пшанічны каласок
Пшанічны каласок — «Беларускія народныя казкі».
Жылі на адным двары курачка Сакатушка, гусак Шыпун ды індык Балбатун.
Курачка даглядала сваіх куранятак, грэблася на сметніку, шукала зярнятак. А гусак Шыпун і індык Балбатун толькі шпацыравалі ўзад і ўперад па двары, як важныя паны, ды заўсёды вялі між сабою спрэчкі аб тым, хто з іх важнейшы і разумнейшы.
Лісіца-хітрыца
Лісіца-хітрыца — «Беларускія народныя казкі».
Жыў дзед ды баба. Нічога ў іх з гаспадаркі не было, толькі адна курачка Чубатка.
Жылі яны, жылі, дажыліся — няма чаго варыць. Вось дзед і кажа бабе:
— Баба, а баба, звары хіба Чубатку, ці што?
Курачка-рабка
Курачка-рабка — «Беларускія народныя казкі»
Жыў дзед, жыла бабка. Была ў іх курачка-раба. Нанесла курачка яечак поўны падпечак. Сабрала бабка яечкі ў чарапіну ды паставіла на паліцу. Мышка бегла, хвосцікам махнула, чарапіца ўпала, яечкі пабіліся.
Казка пра быка і яго сяброў
Казка пра быка і яго сяброў — «Беларускія народныя казкі».
Пасвіўся на лузе бык. Убачыў ён каля рэчкі туман і напужаўся: падумаў, што зямля і вада гараць.
«Пабягу я лепш адгэтуль на край свету!» — парашыў бык.
Задраў хвост і пабег.
Ганарыстая варона
Ганарыстая варона — «Беларускія народныя казкі».
Раскаркалася неяк увосень адна варона на сметніку:
— Вы сабе як хочаце,— кажа сяброўкам,— а я не магу тут цэлую зіму мерзнуць. Я не такая дурная варона, як вы!
— А што ж ты думаеш рабіць, разумная? — пытаюцца сяброўкі.
— Палячу за мора: там, кажуць, зімы не бывае.
Воўк, Змітрок, кабыла і баран
Воўк, Змітрок, кабыла і баран — «Беларускія народныя казкі».
Ішоў воўк з-пад Міра, сустрэў Змітрака, той Змітрок быў кравец. Ішоў ён з палкаю, што раней мералі, як што пашыць. Воўк кажа:
— Зміцер-Змітрок, я цябе з’ем.
А Змітрок адказвае:
— З’ясі дык з’ясі, але перад смерцю дай я табе змераю камізэльку.
Зайкіна хатка
Зайкіна хатка — «Беларускія народныя казкі».
Жылі-былі ў адным лесе лісіца і заяц. Жылі яны адзін каля другога блізка. Прыйшла восень, стала холадна, уздумалі яны сабе хаткі збудаваць. Вось лісіца узвяла сабе хатку са сняжку, а заяц — з пяску.
Кот і дурань
Кот і дурань — «Беларускія народныя казкі».
Было ў аднаго чалавека тры сыны. Два разумныя, а трэці — дурань. Захварэў іх бацька моцна і выжыць ужо не спадзяваўся. Перад смерцю раздзяліў ён сваю гаспадарку папалам двум разумным сынам. Дурань, бачачы, што яго бацька нічым не надзяліў, стаў тужыць і плакаць.