«Заклятыя Скарбы» — Трасца

Трасца — Заклятыя Скарбы.

Пайшоў аднойчы ўвесну чалавек па бярозавы сок. Напусціў паўнюткае вядро бярозавіку дый вяртаецца з лесу. Падыходзіць да вёскі, а каля дарогі на плоце нейкая худая паненка сядзіць і жаласліва просіць папіць.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Трасца

«Заклятыя Скарбы» — Смерць чараўніка

Смерць чараўніка — Заклятыя Скарбы.

Жыў у нашай вёсцы чараўнік, які знаўся з нячыстай сілай. I быў у яго сын. Калі бацька пачаў паміраць, сын папрасіў:

— Навучы мяне чараваць, бо памрэш, а я нічога не буду ведаць.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Смерць чараўніка

«Заклятыя Скарбы» — Грошы цвітуць

Грошы цвітуць — Заклятыя Скарбы.

Пайшлі па вёсцы чуткі, што на беразе ракі, дзе спрадвеку насыпаны курганы, цвітуць грошы. Кажуць, нават бачылі здалёку, як уночы там блішчыць агеньчык. Але толькі накіруешся да яго — агеньчык знікае.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Грошы цвітуць

«Заклятыя Скарбы» — Прыгожая дуброва

Прыгожая дуброва — Заклятыя Скарбы.

У Белавежскай пушчы ёсць урочышча, якое мясцовыя людзі называюць Прыгожая Дуброва. I вось як узнікла гэтая назва.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Прыгожая дуброва

«Заклятыя Скарбы» — Дзяўчына i змей

Дзяўчына i змей — Заклятыя Скарбы.

Змей здольны перакінуцца ў птушку ці чалавека, і ніхто яго не пазнае. Аднойчы змей закахаўся ў прыгожую дзяўчыну — дачку селяніна. Перакінуўся ў статнага дзецюка і ходзіць да яе ў госці.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Дзяўчына i змей

«Заклятыя Скарбы» — Хто выдумаў грошы

Хто выдумаў грошы — Заклятыя Скарбы.

Жыў адзін чалавек. I быў ён такі скупы, што нават шкадаваў людзям вады напіцца.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Хто выдумаў грошы

«Заклятыя Скарбы» — Кадук

Кадук — Заклятыя Скарбы.

Кадук — страшэнная пачвара. Ні чалавек, ні звер, але больш падобны на звера з вялізнай калматаю галавою і шырокаю, ледзь не да вушэй, пашчаю. Як выскаліцца, хочаш не хочаш, а спруцянееш: здаецца, праглыне цябе разам з касцямі і вантробамі.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Кадук

«Заклятыя Скарбы» — Расамаха

Расамаха — Заклятыя Скарбы.

Старыя людзі расказвалі, што калісьці у лесе вадзіліся звяры Расамахі. Мабыць, яны памыляліся, бо я сваімі вачыма бачыў Расамаху. Не звер гэта, а нечысць, падобная на жанчыну з распушчанымі валасамі. Кожная пры жыцці забіла сваё дзіцятка, а сама ўтапілася.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Расамаха

«Заклятыя Скарбы» — Вядзьмак насылае нячыстую сiлу

Вядзьмак насылае нячыстую сiлу — Заклятыя Скарбы.

Пагналі хлопцы коней на начлег. Вядома, падлеткі, хочацца пасваволіць. Давай туды-сюды гарцаваць на конях па выгане. Крычаць, пішчаць, быццам арда татарская. Якраз па выгане ішоў Іван Порца, які з чарцямі, кажуць, знаўся, дружыў з усялякай нячыстай сілай.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Вядзьмак насылае нячыстую сiлу

«Заклятыя Скарбы» — Лесавiк

Лесавiк — Заклятыя Скарбы.

Жыў у нашай ваколіцы ляснік. Аднойчы ўлетку сенаваў ён непадалёку ад лесу. Цэлы дзень завіхаўся, але да заходу сонца так і не паспеў завяршыць апошні стог. Змарыўся, а дахаты далёка — не хочацца ісці. Надумаўся заначаваць у сене.

(more…)

Continue Reading«Заклятыя Скарбы» — Лесавiк