Белорусские Сказки

Сапраўдны дурань — «Беларускія народныя казкі».

Жылі тры браты: два разумныя, а трэці — дурань. Разумныя працавалі, вялі гаспадарку, а дурань да работы не меў ахвоты: ляжаў на печы, выграваў плечы.

(more…)

Салдат Іванька — «Беларускія народныя казкі».

Служыў салдат Іванька дваццаць пяць гадоў, выслужыў сіні білет і пайшоў дадому. І меў ён пры сабе толькі тры капейкі грошай. А быў гэты салдат добры па натуры: апошнім падзеліцца.

Вось ідзе ён, ідзе, ляціць насустрач жучок.

— Добры дзень, салдат!

— Добры дзень, жучок!

(more…)

— Дзе служыў, салдацік? — На ўсім свеце, — адказаў салдат. Пападдзі здалося: на тым свеце. — Ну, як там, служывенькі, на тым свеце, — зацікавілася яна.

Рыжы і лысы — «Беларускія народныя казкі».

Сабраўся адзін хлопец ехаць у горад па сваіх справах. Бацька кажа яму:

— Толькі асцерагайся, сынок, рыжых і лысых.

— Чаму?

— Бо рыжыя надта хітрыя, а лысыя надта разумныя…

(more…)

Разышоўся, як заечае сала — «Беларускія народныя казкі».

Разумная дачка — «Беларускія народныя казкі».

Жыў адзін бедны чалавек з жонкаю. Нарадзілася ў іх дачка. Прыйшлося спраўляць радзіны. А ў чалавека таго ні хлеба, ні да хлеба. Чым гасцей частаваць?

Замыкай — «Беларускія народныя казкі».

Вёз чалавек у горад дровы прадаваць. Даганяе яго пан у брычцы.

— Гэй, мужык! — крычыць пан. — Прэч з дарогі!

Мужык пакінуў воз, сышоў з дарогі і кажа:

— Едзь, пане, хоць да д’ябла!

Пан падумаў, што мужык дурны, не зразумеў яго.

— Прэч з канём! — растлумачыў ён мужыку.

(more…)

За каня — брусок — «Беларускія народныя казкі».

Жылі дзед з бабаю. Быў у іх конь. Дзед яго пасвіў, на начлег вадзіў.

Надакучыла яму гэтая работа. Вось аднойчы ён і кажа бабе:

— Баба, а баба. Давай прадамо каня, а купім вала.

— Навошта, дзед, табе вол?

(more…)