«Заклятыя Скарбы» — Дамавы ездзіць на конях
Дамавы ездзіць на конях — Заклятыя Скарбы.
Сядзелі мы ў карчме. Дымім сабе люлькамі, гамонім. Потым заходзіць Купрэй і давай жаліцца, што хтосьці ўночы заезджвае коней у хляве.
«Заклятыя Скарбы» — Трасца
Трасца — Заклятыя Скарбы.
Пайшоў аднойчы ўвесну чалавек па бярозавы сок. Напусціў паўнюткае вядро бярозавіку дый вяртаецца з лесу. Падыходзіць да вёскі, а каля дарогі на плоце нейкая худая паненка сядзіць і жаласліва просіць папіць.
«Заклятыя Скарбы» — Смерць чараўніка
Смерць чараўніка — Заклятыя Скарбы.
Жыў у нашай вёсцы чараўнік, які знаўся з нячыстай сілай. I быў у яго сын. Калі бацька пачаў паміраць, сын папрасіў:
— Навучы мяне чараваць, бо памрэш, а я нічога не буду ведаць.
«Заклятыя Скарбы» — Дзяўчына i змей
Дзяўчына i змей — Заклятыя Скарбы.
Змей здольны перакінуцца ў птушку ці чалавека, і ніхто яго не пазнае. Аднойчы змей закахаўся ў прыгожую дзяўчыну — дачку селяніна. Перакінуўся ў статнага дзецюка і ходзіць да яе ў госці.
«Заклятыя Скарбы» — Кадук
Кадук — Заклятыя Скарбы.
Кадук — страшэнная пачвара. Ні чалавек, ні звер, але больш падобны на звера з вялізнай калматаю галавою і шырокаю, ледзь не да вушэй, пашчаю. Як выскаліцца, хочаш не хочаш, а спруцянееш: здаецца, праглыне цябе разам з касцямі і вантробамі.
«Заклятыя Скарбы» — Расамаха
Расамаха — Заклятыя Скарбы.
Старыя людзі расказвалі, што калісьці у лесе вадзіліся звяры Расамахі. Мабыць, яны памыляліся, бо я сваімі вачыма бачыў Расамаху. Не звер гэта, а нечысць, падобная на жанчыну з распушчанымі валасамі. Кожная пры жыцці забіла сваё дзіцятка, а сама ўтапілася.
«Заклятыя Скарбы» — Вядзьмак насылае нячыстую сiлу
Вядзьмак насылае нячыстую сiлу — Заклятыя Скарбы.
Пагналі хлопцы коней на начлег. Вядома, падлеткі, хочацца пасваволіць. Давай туды-сюды гарцаваць на конях па выгане. Крычаць, пішчаць, быццам арда татарская. Якраз па выгане ішоў Іван Порца, які з чарцямі, кажуць, знаўся, дружыў з усялякай нячыстай сілай.
«Заклятыя Скарбы» — Лесавiк
Лесавiк — Заклятыя Скарбы.
Жыў у нашай ваколіцы ляснік. Аднойчы ўлетку сенаваў ён непадалёку ад лесу. Цэлы дзень завіхаўся, але да заходу сонца так і не паспеў завяршыць апошні стог. Змарыўся, а дахаты далёка — не хочацца ісці. Надумаўся заначаваць у сене.
«Заклятыя Скарбы» — Хут
Хут — Заклятыя Скарбы.
У каго ў хаце паселіцца Хут, таму ён вельмі спрыяе ў жыцці: золатам з невядомых скарбаў адорвае, снапы з далёкіх чужых палеткаў у гумно прыносіць.
«Заклятыя Скарбы» — Ведзьма ў выглядзе кабылы
Ведзьма ў выглядзе кабылы — Заклятыя Скарбы.
Здзекуюцца ведзьмы над людзьмі, але часам і яны церпяць пакуты. Кажуць, ведзьму можна злавіць уночы на веснавога Юр’я, калі яна гойсае па хлявах і псуе ў загарадах жывёлу.