Blog

Выбралі ў адной воласці новага старшыню. Ну, валасны старшыня — чын не такі ўжо вялікі. Але як для каго: разумны на любой пасадзе розуму не траціць, а дурня хоць царом пастаў — дурнем і застанецца.

Адным словам, новы старшыня пан Цырубалка — так яго звалі — гэтак заганарыўся, што да яго і не падступіцца. Як кажуць, крукам носа не дастанеш. На мужыкоў крычыць, як той асэсар, у астрог садзіць. Без яго начальніцкага дазволу ніхто ні дыхнуць, ні пікнуць не меў права.

От сядзіць так аднаго разу новы старшыня ў сваім начальніцкім пакоі і думае, чым бы яшчэ праславіцца. Аж бачыць: ідзе вуліцаю нейкі незнаёмы чалавек. Не стары, не малады. Не сказаць, каб мужык, але, відаць,

і не пан. Ідзе сабе, цыгарку курыць, на дарогу паплёўвае.

«Гм,— падумаў старшыня,— трэба праверыць, хто ён і што».

Паклікаў свайго сакратара.

— Бачыш вунь таго чалавека? — пытаецца.

— Бачу, пан старшыня.

— То выскачы і даведайся, што ён за птушка. Можа, злодзей які?

— Добра, пан старшыня,— адказаў сакратар і кулём кінуўся на вуліцу.

Дагнаў таго чалавека і кажа:

— Наш новы старшыня пан Цырубалка пытаецца, што ты за птушка такая? Можа, злодзей які?

Паглядзеў прахожы на старшынёвага пасланца і адказвае:

— Скажы твайму новаму старшыні пану Цырубалку, што ён дурань з дурняў.

Плюнуў і пайшоў сваёю дарогаю.

Вярнуўся сакратар да старшыні.

— Ну, хто гэта?

— Ды нейкі, відаць, ваш добры знаёмы…

— Мой знаёмы?! — здзівіўся старшыня.

— Але.

— Адкуль жа ён ведае мяне?

— Гэтага ён не сказаў. Але ясна сказаў, што вы, пан старшыня, дурань з дурняў. Дык, я думаю, той, хто вас не ведае, так не сказаў бы.

Новы старшыня толькі скрывіўся як мыла з’еўшы.