Легенда №1:
Некалі на гэтым месцы, дзе стаіць наша дзярэўня, рос вялізны лес. Але аднаго часу здарылася бяда: у час гразы маланка папала у дуб вялізны. Загарэўся лес і ўвесь выгарэў.
Легенда №1:
На гэтым месцы, дзе зараз вёска , была некалі пушча. І рашылі капаць тут канал. Канал капалі катаржныя. Цяжка было працаваць , землю адносілі ў мяшках.
Калісьці даўным-даўно, калі быў падзел царквы, у гэтых мясцінах жылі ўніяты і на месцы вескі стаяў горад і называўся ён Валосавічы.
Даўней жыў у гэтых мясцінах пан, і паслаў ён ганца аж у Польшчу, каб той расказаў людзям як тут добра і весела жыць.
Раней на месцы гэтых вёсак былі густыя, непраходныя лясы. Мала людзей жыло тут, але і яны падвяргаліся нападу плямён з захаду.
Некалі тут быў пан, дужо злы, няветлівы быў чалавек, празвалі яго Воранам, а усіх яго людзей – варанятамі.
Некалі па гэтых месцах ехаў пан і згубіў тут грошы. Шукаў,шукаў іх і не знайшоў.
Было гэта даўно. Быў у нас такі пан Іваноў, памешчык расійскі. Быў ён палкоўнікам царскім і меў маёнтак у Слабадзе. Валодаў многімі землямі і лясамі, азёры ў яго былі.